فسیل زنده‌ای که از امواج فراصوت برای ارتباط استفاده می‌کند.

میمون شبگرد هندی با طول 12 سانتی‌متر و وزن کمتر از 60 گرم بیش از 45میلیون سال است که روی زمین زندگی می‌کند و برای ارتباط با همنوعانش صدایی با بسامد 70هزار هرتز تولید میکند که بین پستانداران بی‌رقیب است.

میمون شبگرد هندی که یک فسیل زنده کوچک ساکن آسیای جنوب‌شرقی است، می‌تواند برای ارتباط با همنوعانش، بلندترین صدای فراصوت جهان را که تاکنون در قلمرو حیوانات شناسایی شده تولید کند. بسامد این صدا بیش از 70 کیلوهرتز است در حالی که گوش انسان قادر به شنیدن صداهایی با بسامد بالاتر از 20 کیلوهرتز نیست.

میمون‌های شبگرد هندی یکی از بازماندگان نخستیانی است که حدود 60 میلیون سال گذشته بدون تغییر باقی‌مانده‌اند. اما شب‌گرد بودن این پستانداران که به ندرت بیشتر از 12 سانتی‌متر رشد خواهند کرد و از حشرات و مهره‌داران کوچک مانند مارمولک‌ها و مارها تغذیه می‌کنندخود موضوع جالبی است.

دومینی و گروهی از همکارانش که روی ارتباط صوتی گونه‌ای از این پستاندار در فیلیپین کار می‌کنند، معتقدند در میان میمون‌های شبگرد هندی گونه‌های پرحرف و گونه‌های معمولا ساکت وجود دارندکه هنگام. گونه‌های پرحرف برای ارتباط با یکدیگر، هشدار در مورد خطرها و حتی هنگام ترساندن رقیب از صداهایی استفاده می‌کنند که انسان نیز قادر به شنیدن آنها یا بخشی از آن است اما در مقابل، میمون‌های شب‌گرد ساکن برنئو و فیلیپین معمولا ساکتند. آنها از ابزاری برای ارتباط استفاده می‌کنند که برای انسان‌ها و بسیاری از جانداران دیگر قابل تشخیص نیست.

استفاده از بلندگوها باعث شده صداهایی با بسامد بالای 96 کیلوهرتز نیز اندازه‌گیری شوند. حد بالای شنوایی انسان حدود 20 کیلوهرتز است و به همین دلیل صداهایی با بسامد بالاتر از این فراصوت 70هندی آلتراساوند) نامیده می‌شوند. صدای میمون‌های شبگرد اغلب در بسامد 70 کیلوهرتز ثبت شده که شنیدن آن برای بسیاری از جانداران غیرممکن است. محققان می‌گویند اغلب زمانی این صدا ثبت شده که انسان به محوطه آنها نزدیک شده و به همین دلیل می‌توان گفت که برای هشدار به اعضای دیگر گروه استفاده می‌شود.

محققان می‌گویند در ابتدا صدایی شنیده‌اند و بعد دامنه همین صدا تا 91 کیلوهرتز کشیده شده که تقریبا در دنیای حیوانات بی‌رقیب است.

مزیتی انتخابی در ارتباط اجتماعی به وسیله امواج فراصوت وجود دارد. این میمون‌ها از کانال ارتباطی

اختصاصی‌یی برخوردارند که نفوذ به آن برای شکارچیان، رقبا و طعمه‌هایی که به زودی شکار خواهند شد، تقریبا غیرممکن است. مخصوصا در گونه‌هایی که معمولا ساکت هستند و فقط از امواج فراصوت برای ارتباط استفاده می‌کنند.